11
hoe hij eruitziet. Het is namelijk niet zomaar een littekentje. Bo-
vendien wil ik niet dat jullie hem vanmiddag allemaal gaan zitten
aanstaren.’ Met een paar muisklikken haalt hij de foto voor de dag.
Het is op slag doodstil. Renze kijkt een tijdje naar het gezicht op het
scherm.
‘
Ik vind het er eng uitzien,’ zegt Angeline met een trilling in haar
stem.
‘
Hoezo?’ vraagt de meester zacht.
‘
Gewoon, die littekens en dat zijn gezicht zo strak is. En dat oor.
Helemaal dicht en bobbelig.’
‘
En als Lucas nou eens een hele vrolijke jongen is, die gewoon kan
lachen. Hij maakt soms grapjes over zijn eigen hoofd.’
‘
Echt waar?’ zegt Hetty verrast. ‘Mogen wij er ook grapjes over ma-
ken?’
‘
Daar zou ik nog maar even mee wachten.’ De meester zet zijn bril
af en poetst hem schoon.
‘
Ja natuurlijk,’ zegt Hetty. ‘Natuurlijk doe je dat niet gelijk. Maar als
je iemand wat beter leert kennen, kan je al gauw geintjes maken
over hoe iemand eruitziet. Tegen mij...’
‘
Ja,’ zegt de meester, ‘Bastiaan?’
‘
Mag hij mij vanmiddag helpen met figuurzagen?’
‘
Leuk dat je dat zegt. Dat is goed.’
‘
Waar woont hij?’ vraagt Renze.
‘
Prins Hendrikstraat 11. Oosterbeek.’
Renze valt bijna van zijn stoel. Prins Hendrikstraat? Dat is bij hen
om de hoek!
‘
Woont hij daar al lang, meester?’
‘
Eh... nee, ze zijn net verhuisd. Vorige week dinsdag zijn ze over-
gekomen.’
Heeft dat huis te koop gestaan? Geen idee.
